خداحافظی با بلاگفا تو اخرین روز سی دو سالگی....

وقتی سالها یه جا می نویسی ، اونجا میشه خونه حقیقی حالا هر چند مجازی باشه،  عادت می کنی بهش ،انس میگیری و میشه یکی از روزانه هات....بعد انگاری بخوای خسته و کوفته یا شاد با روحیه وارد خونه ات بشی ببینی درشو مهر و موم کردن ....حس بدی داره خیلی هم بد...ولی چه میشه کرد بگذریم...دیشب یه پست اماده کرده بودم که حالا بعدا اگه شد انتشارش میدم چون نه حسش هست و نه نوشته اش و مطمئنا مثه دیشبی نمیشه ، شایدم بعدا بهتر بشه... نمی دونم، ولی دلم هنوز اونجاست پیش همه اون پستها و از اون مهمتر کامنت ها...کامنت هایی که خیلی دوستشون داشتم ، خیلی خاطره داشتم باهاشون....انگار باید عادت کرد که به هیچی این دنیا دل نبست حتی این خونه که اسمش مجازیه.....تو اثاث کشی ٬ یه البوم قدیمی پیدا کردم٬ چقدر از دیدن اون روزا لذت بردم.... باری،سی و سه ساله میشم امشب...